Trafiali tu z całej Europy. Zmuszeni do pracy ponad ludzkiej siły realizowali szaleńczą wizje niemieckiego totalitaryzmu. Projekt Riese pochłonął więcej cementu niż III Rzesza miała zamiar przeznaczyć na budowę schronów dla swojej ludności cywilnej. Na papierze z worków po cemencie właśnie, Abraham Kajzer zapisał swoje wstrząsające wspomnienia. Dziś podążamy jego śladami.

Czytając jej biografię uderza podobieństwo do księżnej Diany: nieszczęśliwe małżeństwo zakończone rozwodem, liczne działania filantropijne, życie na przekór książęcej etykiecie, i jego dramatyczny finał. Kim była angielska Pani na Książu? Postaramy sie dowiedzieć na niesłusznie zapomnianej i niedocenianej ścieżce Hochbergów.

Jak wygląda miejsce inspirujące pisarzy, do tego stopnia, że sięgają po najwyższe laury? W  Dwunastu obrazkach z Wałbrzycha, Nowej Rudy i okolic. 1996; Olga Tokarczuk prowadzi nas przez Włodzickie Wzgórza i Krajanów, będącymi jej domem i miejscem pracy twórczej.

Chyba najlepiej gdy trafi się tam przez przypadek. Ot niepozorne miejsce na mapie, po którym niezbyt wiele sobie obiecujemy. Tak było w moim przypadku, kiedy Jezioro Bystrzyckie zobaczyłem pierwszy raz. Od tamtej pory jest obowiązkowym miejscem postoju w drodze na szlaki Sudetów Środkowych. Nie oznacza to jednak, że jego malownicze położenie, zapora wodna i górujący nad taflą wody zamek Grodno, nie mogą być celem samym w sobie.

Szukaliśmy tego miejsca długo. Nie my jedni z resztą. Internetowe wpisy pełne są relacji osób które spędziły przy niebieskim szlaku  w Górach Stołowych całe godziny, a mimo to nie znalazły upiornej czaszki. Powiedziałem sobie, że jeśli uda mi się odnaleźć to miejsce to na pewno opublikuje jego położenie. Kiedy już czaszkę udało się odnaleźć nabrałem wątpliwości: Czy powinienem publikować takie informacje?

Do Maroko jedziesz? Tam turystom głowy ucinają! Ukraina? Przecież tam wojna jest. I tak za każdym razem gdy mówię że jadę tu czy tam. Dramat może wydarzyć się jednak tuż za progiem domu.  Tak też było 17 sierpnia 1997 w Górach Stołowych, kilkaset metrów od parkingu. Znając historie niebieskiego szlaku, trudno wędrować po nim bez surrealistycznej mieszanki pięknych widoków i aury grozy.

Wchodzimy na ścieżkę, która nie jest nawet dobrze oznakowana. Właściwie, to nie jest oznakowana wcale. Zamiast ludzi spotykamy stado muflonów. Rozległe widoki i tchnienie przeszłości skryte w ruinach najwyżej położonego w Polsce zamku czy pałacyku myśliwskiego Hochbergów, są obietnicą składaną każdemu, kto zechcę odwiedzić Waligórę.

Sudetenstraße, czyli Droga Sudecka, była oczkiem w głowie dowódcy Luftwaffe – Hermanna Göringa. Budowana pod pozorem stworzenia górskiej trasy widokowej, w rzeczywistości miała służyć szybkiemu przerzucaniu wojsk i obronie pogranicza III Rzeszy. Piękne widoki obiecywane przez drogę przysłania w wielu miejscach wysoki las, który zdążył przez ostatnie dziesięciolecia znacznie przyrosnąć. Nie zmienia to jednak faktu, że dawna Autostrada Sudecka jest świetnym pomysłem na rowerowy wypoczynek z historią w tle.

Są i takie góry, które mijamy zawsze gdzieś po drodze. Może nawet posyłamy im tęskne spojrzenie myśląc o kolejce do kolejki na Kasprowy, albo o tym jak ciężko będzie za chwile o miejsce parkingowe w Karpaczu.  Kiedy już zaliczymy te wszystkie najwyższe i najbardziej oblegane, myśl wraca do tych widzianych z okna pociągu, gdzieś między Wrocławiem a Jelenią Górą. Trójgarb jest jedną z tych gór.

Fatima stała się miejscem spotkań z Matką Boską dla Portugalczyków. Dla Francuzów takim miejscem jest Lourdes. Dolny Śląsk zastał Maryje na szczycie góry, płaczącą nad losem Ziemi Kłodzkiej, która wnet miała przesiąknąć krwią ofiar wojen religijnych.