No bo przecież tego miejsca nie ma. To największy banał jaki można wyczytać na temat Miedzianki. To ni to miasto, ni to ruina, staje jak ość w gardle, masowej turystyce. Zobacz- zrób zdjęcie – kup magnes na lodówkę – wróć. Zobacz -ale co? Zrób zdjęcie – ale czemu? Pamiątki? Przecież tam nic nie ma.  Instagramerki wracają stamtąd jak niepyszne. Zmęczony Janusz pocieszy się piwem z miejscowego browaru. Żeby zobaczyć Miedziankę potrzebujesz przewodnika którym jest Twoja wyobraźnia. Jej bezbrzeżną przestrzeń wypełnia książka  Filipa Springera.

Lato na dobre jeszcze nie wybrzmiało ostatnimi promieniami słońca, kiedy facebookowy wpis mojego znajomego znad norweskich fiordów, donosił o pierwszym śniegu na północy Norwegii. Przewijam stronę niżej i czytam o pierwszym białym puchu w Karkonoskim Parku Narodowym. Niezwykła nić łączy Skandynawię z najwyższym pasmem Sudetów. Zapraszam na wędrówkę jej śladem.

To tylko 15 minut dłużej z centrum Wrocławia niż na Ślężę. Niemal do samego parkingu przy wąwozie Myśliborskim jedziemy wygodnie autostradą. Czym to urocze miejsce może zwabić skostniałego mieszczucha? Sprawdź koniecznie!

Dziś Karkonosze odwiedzają miliony, ale zanim masowa turystyka wdarła się na najwyższe szczyty Dolnego Śląska, musiała skądś posyłać ku nim pełne trwogi i ciekawości spojrzenia. Jeleniogórski Koniec Świata i Perła Zachodu to jedne z tych miejsc.

To było kilka lat temu, któregoś ciepłego wieczoru, kiedy wytargałem pod samą Krzyżną Górę swój namiot i rower. Nigdy wcześniej nie spałem sam w lesie i chciałem sprawdzić jakie to jest. Z pobliskich Karpnik dobiegało dudnienie i prosta melodia tego, co akurat było na czasie. Karpniki świętowały. Dobrze – pomyślałem. – Przynajmniej nie będę słyszał tych napędzających stracha odgłosów łamania patyków niewiadomo przez co, albo innych takich. Nie wiedziałem wtedy jeszcze o kondukcie żałobnym, na który trafić można w tutejszych lasach w taką bezchmurną noc jak ta. Kondukcie o tyle niezwykłym, że żaden z jego uczestników nie miał głowy.

W karkonoskiej budzie, jednej z wielu jakimi obsiane były przed wiekami Góry Olbrzymie, starzec wyczekuje swojego kresu. Przysłany z nizin jezuita dodaje mu otuchy, zapewniając, że zbawiciel umarł za niego – wtenczas słyszy nieoczekiwaną odpowiedź: „Ach, to temu biedakowi się zmarło? No popatrzcie księże dobrodzieju! Chyba nie będzie się on na mnie gniewał, że nie poszedłem na jego pogrzeb, ale tu w tych dzikich górach człowiek naprawdę nie wie, co się dzieje w świecie…. „

Odizolowane Karkonosze to już bezpowrotna przeszłość. Wraz z nastaniem masowej turystyki pasterskie budy udzielające schronienia nielicznym śmiałkom, przekształciły się w schroniska odwiedzane przez tysiące. Jak wyglądały początki turystyki w Karkonoszach, gdzie było pierwsze schronisko, i na jakie atrakcje mogli liczyć pierwsi turyści? Sprawdźmy na jednym z najpopularniejszych sudeckich szlaków: szlaku na Śnieżne Kotły.